Ova vrsta grinja pripada grupi Eriophidae, znatno su sitnije od paučinara. Odrasle jedinke su crvolikog oblika, duge oko 115 do 130 mikrona. Prezimljavaju odrasle ženke u kolonijama u pazuhu pupoljaka oko ljuspastih listića. Poznati domaćini su svi tipovi maline, kako divlje, tako i gajene, a javlja se i na kupini. Sa kretanjem vegetacije, pri srednjoj dnevnoj temperaturi od 11oC, počinju da se kreću i nastanjuju vršni deo pupoljka maline, a kasnije migriraju na mlade listove, na kojima se hrane sisanjem sokova. Njihova aktivnost je u početku usporena, a sa rastom temperature, intenziviraju ishranu. Kada srednja dnevna temperatura dostigne 25oC počinju sa polaganjem jaja. U poslednje vreme predstavlja veoma ozbiljan problem u proizvodnji maline. Na listovima usled ishrane grinja nastaje hlorotično šarenilo i deformacija koja je praćena povijanjem lisnog nerva na dole.
Deformacije lista usled napada Ph. gracilis
Pored direkne štete koja nastaje ishranom, može biti i vektor nekih virusnih oboljenja maline. Ima veliki broj generacija koje se međusobno preklapaju, što predstavlja ozbiljan problem u organizaciji suzbijanja ove štetočine. Strategija suzbijanja se sastoji u vizuelnim pregledima počev od aktiviranja nakon zimskog perioda, praćenja brojnosti prezimljujuće populacije i određivanja indeksa napada. Cilj zaštite je suzbijanje zimskog imaga pre nego što dođe do polaganja jaja. Kasnije se pregledima proverava potreba za izvođenjem još jednog tretiranja, koji svakako mora biti obavljen najkasnije neposredno pred početak cvetanja. Za zaštitu se preporučuju sledeći akaricidi: Vertimec 018EC (abamektin) ili Abastate (abamektin) 0,075% (samo u proleće, u početnim fazama razvoja grinja). Takođe na raspolaganju su i sredstva koja imaju produženo delovanje i do 90 dana, kao što su: Envidor (spirodiklofen) 0,4 l/ha ili Ortus (fenpiroksimat) 0,1% ili Nissorun (heksitiazoks) 0,05% ili Sanmite (piribaden) 0,06%.